Dzień dobry Państwu!
Witam bardzo serdecznie wszystkich, którzy przybyli na naszą uroczystość.
Motywem przewodnim dzisiejszego spotkania będzie most. Dlaczego? Niech odczytają ten obraz Państwo jako metaforę związku przeszłości z teraźniejszością. Przez ten most przeszło ponad 300 nauczycieli, wielu pracowników administracji i obsługi, a wreszcie ponad 7000 tysięcy absolwentów.
1 września 1953 r. rozpoczęła działalność szkoła ogólna jedenastolatka pod nazwą Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Bełżycach. W 1967 roku utworzono odrębną szkołę podstawową i Liceum Ogólnokształcące. W roku szkolnym 1972/73 Liceum Ogólnokształcące otrzymało imię Mikołaja Kopernika i ufundowany został sztandar. W roku 1980 decyzją Kuratora Oświaty został utworzony Zespół Szkół, który od 2003 roku nosi imię Mikołaja Kopernika, a w skład Zespołu wchodzi obecnie Liceum Ogólnokształcące, Technikum, Branżowa Szkoła I stopnia, Branżowa Szkoła II stopnia i Liceum dla Dorosłych.
W dzisiejszej uroczystości towarzyszą nam dwa sztandary: historyczny już sztandar Liceum i sztandar Zespołu.
Szkoła od 1953 roku przeszła wiele zmian, które były zależne od polityki państwa, ale także pomysłów dyrektorów i koncepcji organu prowadzącego, którym przez lata było Lubelskie kuratorium oświaty, a od 1999 r. Powiat Lubelski.
Na tym slajdzie widzą Państwo nazwiska dyrektorów Kopernika.
Mam to szczęście i zaszczyt, że kilku z nich znałam, znam osobiście. Są dziś z nami pani Elżbieta Kaszlikowska i Pan Stanisław Banach, dyrektorzy, którzy przyczynili się do rozwoju szkoły, wprowadzenia nowych kierunków kształcenia i poszerzania bazy dydaktycznej. My kontynuujemy ich dzieło i staramy się wprowadzać w życie swoje pomysły, które mamy nadzieję służą naszej szkole.
A na co zwracają uwagę uczniowie?
Pokażemy teraz film z naszego Instagrama, który z inicjatywy uczniów, nazywanych ekipą Instagrama, został upowszechniony pod nazwą „Rzeczy, które w naszej szkole po prostu mają sens”.
Jak Państwo zauważyli nie był to film panoramiczny, z prostego powodu – był przygotowany do oglądania na smartfonach. Zachęcam do śledzenia naszego Instagramowego profilu, ponieważ pojawiają się tam materiały przygotowywane wyłącznie przez uczniów.
A nasi uczniowie, ci obecni, ale także ci, którzy są absolwentami „Kopernika” zawsze wyróżniali się kreatywnością i ambicją. Angażowali się w życie szkoły i środowiska lokalnego. Pod kierunkiem nauczycieli realizowali projekty i przedsięwzięcia naukowe, sportowe a także artystyczne.
I jak to w szkole, jedni uczyli się z ogromnym zapałem, inni z trochę mniejszym, ale znakomita większość naszych absolwentów pełni dziś ważne role społeczne. I z tego my nauczyciele możemy być dumni.
Mam nadzieję, że czas spędzony w murach tej szkoły był czasem ważnym, wspominanym dziś z sentymentem. Niektórych ten sentyment zatrzymał na dłużej i są dziś u nas nauczycielami lub pracownikami administracji i obsługi. Stanowią 20% składu ekipy „Kopernika” ( tak lubimy o sobie mówić).
Jak wcześniej wspomniałam, szkoła rozwija się dynamicznie. Ten rozwój jest możliwy dzięki wsparciu organu prowadzącego, organu nadzorującego i wreszcie Ministerstwa Edukacji i Nauki, do którego występujemy o środki z rezerwy subwencji oświatowej. Do rozwoju przyczyniają się również rodzice, którzy zawsze angażowali się w życie szkoły, mam tu na myśli przede wszystkim tych, którzy wchodzą w skład Rady Rodziców z ich przewodniczącymi na czele.
I za to nieocenione wsparcie chciałam serdecznie podziękować.
Dziękuję nauczycielom, którzy pracowali i pracują w Koperniku za ciężką pracę, jest ciężka, bo to praca z emocjami i na emocjach.
Dziękuję Pracownikom administracji i obsługi, bo bez nich ten szkolny system po prostu nie działa.
Dziękuję absolwentom za to, że kiedyś wybrali tę szkołę, byli tu i zostawili cząstkę siebie, a dzisiaj są z nami, żeby świętować ten jubileusz. My nauczyciele i pracownicy byliśmy i jesteśmy dla Was drodzy absolwenci i uczniowie.
Zapraszam wszystkich Państwa do tego, abyśmy chociaż na chwilę otworzyli się na wspomnienia, bo głęboko wierzę w to, że pamięć o przeszłości kształtuje naszą tożsamość.
Jestem świadoma, że nie da się w pełni pokazać dziś całej historii tych 70. lat, ale wierzę, że poruszymy dziś strunę w sercu, która odpowiada za wzruszenia. Powspominajmy i powzruszajmy się zatem.
